صدامعنایی بر مبنای زیبایی‌شناسی در شعر فرخی سیستانی

هر یک ازحروف مصوت و صامت، از نظر صوتی دارای ویژگی­هایی هستند که موسیقی حاصل از تکرار آن­ها، زمینه‌ای زیباشناسانه می‌یابد و در غالب موارد می­تواند، تأثیر خاصی در خواننده ایجاد کند. از همین رو ارزشمندترین بخش موسیقی شعر، میزان هماهنگی­های آوایی حروف با معنا و مضمون شعر است که، می­تواند از منظر زیباشناسی ساختار شعر هم مورد توجه قرارگیرد. بر همین اساس باید گفت، گذشته از بار معنایی الفاظ، نغمة حروف امکانات دیگری در اختیار سخنور قرار می‌دهد، تا در انتقال مفهوم و مضمون، و همچنین القای احساس مورد نظرش موفق­تر باشد. بنابراین تلفیق و ترکیب حروف به صورتی که تکرار آن­ها تداعی­کنندة معانی خاصی در ذهن خواننده باشد، نیاز به مهارت و توانایی ویژه­ای است که در برخی از بزرگان ادب فارسی می­توان سراغ گرفت. فرخی­سیستانی، یکی از سخنورانی است که، بر اساس یافته­های این پژوهش می‌توان گفت، توانایی خاصی در تلفیق آواها و معانی مختلف داشته است. در این مقاله با ارائه مثال­های متعددی از شعر او مشخص می­شود که، شاعر سیستانی از قابلیت صوتی حروف برای انتقال معنا و مفهوم مورد نظرش، بهره­های زیادی برده است.